Dagobert, foei!

Het is niet onwaarschijnlijk dat de Belg Michel Tilmant, bestuursvoorzitter van bank en verzekeraar ING (met oud premier Kok als commissaris) na het kennis nemen van alle commotie over graaien door toppers, in gewetensnood raakt. Na het samen met Marijnissen soep scheppen voor de tientallen kansarme verslaafde overlastveroorzakende dakloze ex-wethouders in Oss, zou hij met een grandioos gebaar kunnen besluiten zijn werkelijk ongehoord schandalige jaarsalaris van € 4.300.000 te verdelen onder alle 119801 collega´s die eind 2006 op de loonlijst stonden.

Eeuwige dankbaarheid zou hem ten deel vallen, wanneer al zijn kameraden per maand maar liefst € 2,99 meer dan verwacht op hun salarisspecificatie zouden aantreffen. Daar kun je bij moeder de vrouw, en vader de man, mee thuiskomen! Edoch, een klein minpuntje. Door het instabiele gedrag van de bestuursvoorzitter raakt de koers van het aandeel ING ernstig in mineur. Het beleggingsfonds waar de pensioenvoorziening van de ING medewerkers is ondergebracht bezit uiteraard ook de normaal zo goed renderende aandelen ING, zodat het pensioenrendement op de korte termijn  helaas een deukje oploopt. Maar daarom niet getreurd. Ook van Prinzipienritter slijten immers de hoefijzers.
 
Na het soepscheppen en zijn wijze en sympathieke gebaar, zou Tilmant tevreden huiswaarts, kunnen keren om zijn luchtige en oppervlakkige bestaan, waarin verveling toch wel de rode draad uitmaakt, weder op te pakken. Want zeg nou zelf: het verantwoordelijkheid dragen voor 119801 medewerkers, en voor een onderneming waarbij de totale baten over 2006 slechts € 73.621.000.000 bedragen, dat stelt toch ook eigenlijk veel minder voor dan het lijkt. Best wel logisch dat je dan uit verveling thuis een beetje gaat zappen. Zo kun je je als bestuursvoorzitter dan onder het genot van een pint vergapen aan mensen die tenminste wel met recht van een wat meer dan gemiddeld inkomen genieten. Wat zeg ik? Echt verdienen! Neem onze vaderlandse trots, de toppers Jolink en Gordon. Het is helemaal niet makkelijk om steeds maar weer een nieuwe flatterende garderobe te moeten passen en uitkiezen. En al dat zingen en lachen is een aanzienlijke aanslag op de stembanden. Helaas heeft ook de showbizz zo zijn inconvenienten. Daar zou de bond eens beter naar moeten kijken. Het is niet meer dan terecht dat onze toppers een ietwat modaal-plusinkomen hebben. En als bestuursvoorzitter met toch maar zeeën van tijd kun je dan ook Jack Spijkerman op de buis aantreffen. Verdient ook wat meer dan modaal. Maar heeft dan ook geruime tijd in gewetensnood verkeerd over de moeilijke overstap van publiek naar privaat. Mensen die zich beroepshalve onder zo´n enorme morele druk geplaatst zien, en die dergelijke ingrijpende beslissingen moeten nemen, mogen best wel wat meer verdienen dat gemiddeld. Op zondag wordt onze bestuursvoorzitter, je hebt je sociale verplichtingen niet waar,  regelmatig uitgenodigd voor een bezoek aan de skybox van het Philips stadion, alwaar het publiek met groot enthousiasme de meer dan gemiddeld verdienende helden van PSV begroet. Dat zijn dan ook meest jong volwassenen die met gevaar voor eigen gezondheid, want gezond is die sport bepaald niet, de verantwoordelijkheid voor de reputatie van het Brabantse Land dragen. En dat is een belasting waar een eerlijke beloning tegenover mag staan. Zeker wanneer je die belasting op zo´n prille leeftijd al dient te dragen. En ook wanneer je die na een respectabele conduitestaat nog steeds meetorst, zoals bij de nestor bestwelveelverdiener Cocu. In dit land doet niemand er moeilijk over dat sommige bijzondere mensen wat meer verdienen dan een ander. Dat is compleet maatschappelijk geaccepteerd. Maar daar moet dan wel tegenover staan dat je ECHT IETS NUTTIGS doet!

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Engbert Visscher
Pro-lid
Hans,
Via veel omwegen kom je volgens mij tot de conclusie dat de markt zijn werk moet doen. Daar ben ik het grotendeels mee eens. Blijft echter dat ik toch van mening ben dat het om onbeschaamde zelfverrijking gaat in het geval van de graaiende bestuursvoorzitters, voetbalcracks, omroepvedettes enzovoort. Wat ik echter niet begrijp is dat wij (Nederlanders) kennelijk van mening zijn dat de ene groep zich wel moet schamen voor zijn inkomen en dat we van de andere groep vinden dat zij zich niet hoeft te schamen. Vooral voetballende snotapen van nog geen twintig jaar moeten (ook) gewoon tevreden leren zijn met een fatsoenlijk inkomen van laten we zeggen maximaal 60.000 luizige eurootjes per jaar.
Overigens: leuke mening van je Hans, maar wat heeft dit te maken met "innovatief organiseren"?
Groet,
Engbert Visscher
Hans Weijmer
Auteur
Dag Engbert,
Het is nu eenmaal zo dat mensen in een samenleving als de onze buitengewoon rijk kunnen worden. Dat kan zijn door het leveren van prestaties die in de smaak vallen of door het verkopen van iets wat goed in de markt ligt. Neem Bob Crébas, die na de verkoop van internetwinkel Marktplaats.nl plotsklaps 225 miljoen euro rijker werd. Ik heb moeite met de selectieve verontwaardiging tov topmensen. Laat dat maar aan de aandeelhouders en raden van commissarissen over. Als die vinden dat het zo goed is dan zal dat wel. Met innovatief organiseren heeft het weinig te maken, geef ik toe. Daarom volgt binnenkort "Dagobert foei II".
Frank Hermans
Ik ben het eens met Hans Weijmer. Ik vind wel dat mensen in de publieke sector met grote verantwoordelijkheden voor veel mensen dan ook een vergelijkbare beloning zouden moeten krijgen. Dat betekent toch wat meer belasting betalen (wellicht vooral door de veel verdienende bestuursvoorzitters uit solidariteit met hun collega's).
Hubrien
Hans en anderen die dit graaien blijkbaar niet zo'n probleem vinden (Blijkbaar is Tilmant niet de enige die buiten de realiteit van de meeste mensen staat)
Deze baas, MIJN baas verdient belachelijk teveel geld, punt. Als wij niet genoeg ons best doen en/of op de kosten letten kunnen we na een paar jaar echt opkrassen, maar ik verwacht toch niet dat ik dan nog geld meekreeg.....terwijl hij...ach, laat ook maar.
En verantwoordelijkheid moet betaald worden? schiet toch op, ieder heeft zijn eigen verantwoordelijkheid, en aangezien dat gewoon niet in geld is uit te drukken (al proberen we dat dus wel), krijg je dit soort belachelijkheden.
Ik schaam me op dit moment diep voor mijn bedrijf. En Kok? blijkt toch gewoon een doorsnee politocus te zien, getraind om mee te waaien met de voor hem juiste wind....
wouter van den hoogen
Die Dagobert,

Ik weinig moeite met ondernemers die veel verdienen aan aandelen. ik zie dat als een gevolg van waardebepalen waar onze economie kennelijk voor kiest. ik ben wel tegen het feit dat tussen werknemers (een bestuursvoorzitter is werknemer)onderscheid gemaakt wordt in de regels. Als de een onder een CAO valt in een bedrijf, dan een ander ook. het kan dus niet zo zijn dat de een met veel moeite 1% loonsbelediging krijgt en de ander miljoenen in zijn zak steekt als werknemer.
Hans Weijmer
Auteur
Dag Hubrien en Wouter,
Bedankt voor jullie reacties. Ik bekijk het vanuit een andere invalshoek. Topmanagers zijn geen gewone werknemers, er is iets anders aan de hand. Banken, leveranciers, klanten en werknemers weten van tevoren precies wat ze van de onderneming dienen te verwachten. Dit geldt echter niet voor aandeelhouders. Die moeten maar afwachten wat het rendement op hun investering zal zijn. De aandeelhouder is afhankelijk van de bestuurders van de onderneming voor het realiseren van een goed rendement. Vandaar dat een aandeelhouder geen moeite zal hebben met een flink salaris voor de top, mits het rendement goed is. Een andere reden om topbestuurders goed te betalen is dat ze in een positie zitten waarin ze zichzelf kunnen verrijken en de onderneming schade kunnen berokkenen of zelfs ten gronde kunnen richten. Dit probleem, het principal-agent of agency probleem, speelt al sinds de oprichting van de VOC in 1602. Bestuurders van de VOC vertelden de geldschieters dat er helaas onvoldoende middelen waren om rendement uit te betalen, terwijl ze ondertussen de kas leegplukten om hun luxe landhuizen langs de Vecht te bouwen. Ergens kan ik me wel voorstellen dat een medewerker niet zo blij is met zulke grote beloningsverschillen. Maar het is helaas net wat de gek er voor geeft. De een koopt een luxe design wc borstel voor € 225, de ander huurt een manager in voor € 4.000.000 per jaar. Het is inderdaad een belachelijk hoog bedrag, maar als aandeelhouders dat er nu voor over hebben, wie zijn wij dan om er over te klagen?
Erik van Soest
Hoi Hans,

Enerzijds kun je zeggen: dat brengt het (kapitalistische) marktsysteem nou eenmaal met zich mee. Een kwestie van vraag en aanbod; simpel zat.
Alleen schiet het wel eens door. Als voetbal liefhebber kun je dan eventueel nog je club gaan boycotten, maar als werknemer in een zekere afhankelijkheidspositie wordt dat lastig (hoogstens verkassen naar een andere werkgever) .....
Kortom: toch een kwestie van vraag en aanbod.
Hans Weijmer
Hoi Erik,

Leuk je weer te zien!
Ik ben het met je eens dat het wel eens doorschiet maar zie daar niet echt een alternatief voor. Gelukkig zijn er enkele corrigerende mechanismen zoals o.a. morrende aandeelhouders en maatschappelijke druk waardoor CEO's bonussen weggeven. Binnen de private sector is het moeilijk om aan de wetten van vraag en aanbod te ontkomen. De publieke sector is een ander verhaal.
Dagobert, foei! | innovatielog.nl
[...] Het is niet onwaarschijnlijk dat de Belg Michel Tilmant, bestuursvoorzitter van bank en verzekeraar ING (met oud premier Kok als commissaris) na het kennis nemen van alle commotie over graaien door toppers, in gewetensnood raakt. Na het samen met Marijnissen soep scheppen voor de tientallen kansarme verslaafde overlastveroorzakende dakloze ex-wethouders in Oss, zou hij met een grandioos gebaar kunnen besluiten zijn werkelijk ongehoord schandalige jaarsalaris van € 4.300.000 te verdelen onder alle 119801 collega´s die eind 2006 op de loonlijst stonden. (more…) [...]