Door de aantrekkende economie wordt het voor ondernemende werknemers steeds aantrekkelijker om voor zichzelf te beginnen. Dit is dan in de vorm van een eenmanszaak, ookwel een zelfstandige zonder personeel (ZZP) genoemd. De verhouding van werkgever en werknemer verandert ineens in die van opdrachtgever en opdrachtnemer. Geen rituele dansen meer met POP gesprekken aan het begin van het jaar, geen verrassingen meer over een salarisverhoging aan het einde van het jaar, mits al je targets zijn gehaald... Heerlijk!
Goed, daar staat tegenover dat een werkgever wel veiligheid biedt en zorgt dat de hypotheek elke maand kan worden betaald. Het zal dus niet direct voor iedereen zijn weggelegd.Toch lost het ook nog een ander lastig organisatorisch probleem op, namelijk de diffuse matrixorganisatie waarin projecten en lijn door elkaar heen lopen. De verantwoordelijkheden en bevoegdheden zijn altijd schimmig en zelfs de literatuur heeft er geen duidelijk antwoord op. Een projectmanager bijvoorbeeld, heeft altijd te maken met 2 of meerdere ‘bazen’, te weten zijn of haar opdrachtgever en een lijnmanager Dit leidt altijd tot dubbele petten problematiek en tot problemen die ik in de inleiding al schetste (dan laat ik de ‘petten’ kwestie bij de overheid nog even buiten beschouwing). Als je als projectmanager of adviseur per definitie ‘extern’ bent, dan heb je te maken met 1 baas, namelijk je opdrachtgever. Omgekeerd geldt natuurlijk hetzelfde. De ‘externen’ dienen dan wel ZZP’er te zijn, anders schieten ze er nog niet zoveel mee op.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Volgens mij ben je er nog niet met een externe projectleider. Ten eerste leg je verantwoordelijkheden die in de organistie thuishoren extern weg. Dat kan alleen maar voordeel opleveren als het taken betreft die slecths incidenteel voorkomen en teven sterk expertmatig van karakter zijn. In andere gevallen gaat het vaak om het uitbesteden van eigen problemen, en dat kan nooit de oplossing zijn. Ik zie vaak dat organisaties die er zelf in de 'normale' lijnaansturing niet uitkomen, maar snel een project formuleren. Dan schuif je mooi een probleem naar een ander. Zo krijg je dus excessen waarbij interne mensen in meer dan tien projecten tegelijk bezig zijn en aan het primaire proces nauwelijks toekomen. Bovendien blijft het matrix-probleem bestaan. Interne medewerkers hebben niet alleen te maken met hun direct leidinggevende, maar ook met tig projectleiders die van alles van ze willen.
Edwin