Leiderschapslessen van Obama.

 Op het moment dat u dit leest weet u al wie de nieuwe president zal zijn. Ik weet het nu nog niet. Wat ik wel weet is dat ik enkele positieve signalen zie bij Barack Obama, die mij hoop geven voor de toekomst. Laten we beginnen met het overlijden van zijn oma. 

Eerst onderbreekt hij zijn campagne om enkele dagen met haar te kunnen doorbrengen. Gisteren pinkte hij een traantje weg bij zijn standaardtoespraak in een van de swingstates. Nou ja zeg, hier staat warempel een echt mens! Dit is geen machine die ten koste van alles zijn doel wil bereiken. Dit is iemand die met de menselijke maat meet. Maar leiding geven aan een grote organisatie is toch iets heel anders? Daar ben ik het hartsgrondig mee oneens. Als een topdirecteur beslist om 1000 medewerkers te ontslaan moet hij weten hoe dat voelt, hoe dat bij de medewerkers voelt en dan pas een beslissing nemen. Uiteraard is het veel makkelijker om mensen te zien als nummers op een spreadsheet maar dat is dan jammer. Machines hakken knopen niet goed door, of ze hakken de verkeerde knoop door. Het idee dat je een in organisatie anders met elkaar omgaat (zakelijk, professioneel) dan in een normale situatie met normale mensen, zeg je vrienden, is kwalijke onzin. Dezelfde principes van goede manieren, compassie, empathie en duidelijkheid blijven van toepassing, of je nu met familie, vrienden, collega’s, ondergeschikten of je baas te maken hebt.

Indicatie nummer 2 is de kwaliteit van de organisatie om Obama heen. Eerst verslaat hij de gedoodverfde kandidaat Hillary Clinton. Vervolgens voert hij een onberispelijke campagne met ongekend enthousiaste medewerkers. Het lijkt er op dat Obama kwaliteiten van mensen kan herkennen en er in slaagt om de juiste mensen aan zich te binden die zich vervolgens met ongekend enthousiasme voor hem inzetten. Dit is een onderschatte kwaliteit van succesvolle leiders die van cruciaal belang is. Indicatie nummer 3 is de manier waarop hij omging met de affaire rond zijn dominee. Enkele dagen later hield hij een speech met als thema dat de gevoelige kwestie van de verhouding zwart/wit meerdere kanten heeft.  Een moeilijke en complexe boodschap die mensen in principe niet willen horen. Toch lukte het hem om met deze complexe boodschap krediet op te bouwen. Onze politici kunnen daar vwb het vraagstuk rond de nieuwe Nederlanders een voorbeeld aan nemen. Dat is een soortgelijk onderwerp waarbij je tegelijkertijd twee boodschappen moet uitzenden: boodschap 1: nieuwe Nederlanders horen er helemaal bij en zijn van ons, boodschap 2: we verwachten het volgende van nieuwe (en precies hetzelfde van oude) Nederlanders, we geven namelijk om jullie, en indien het niet lukt die verwachtingen waar te maken is er een probleem en grijpen we in. Obama is in staat een dergelijke boodschap uit te zenden, ik zie het NL politici nog niet doen. 

De nieuwe president hoeft zich voorlopig niet te vervelen. Dat is duidelijk. Het lijkt erop dat Obama enkele cruciale leiderschapsvaardigheden in huis heeft die hem kunnen helpen de komende uitdagingen het hoofd te bieden. Ik hoop dat hij het wordt, en ik hoop dat ik met mijn koude grond analyse in de buurt van de werkelijkheid zit.