Bonussen ING en AIG en P&O beleid.

In Nederland ontstond nogal wat ophef over de bonussen voor ING medewerkers. Dat is echter nog niets vergeleken met de aanzwellende orkaan van protest die in de VS opstak na het uitkeren van bonussen aan topmensen van AIG. Van het organisatieonderdeel wat verantwoordelijk was voor het ontwikkelen van financiële produkten ontving een behoorlijk aantal medewerkers een bonus van minimaal $ 1.000.000. Dit terwijl deze afdeling verantwoordelijk was voor de bijna ondergang van de onderneming die alleen door miljardensteun van de overheid voorkomen werd. Wat zegt dit nu over P&O beleid? We kunnen nu wel vaststellen dat er iets behoorlijk fout ging in het vaststellen van de te leveren prestatie en het meten daarvan. Medewerkers voldoen aan de voorwaarden voor de bonus terwijl het bedrijf ten onder gaat, tja, leg dat maar eens uit. Van sommige beslissingen is het pas mogelijk om na enkele jaren het effect goed te kunnen overzien. Waarschijnlijk is dat bij complexe financiële produkten ook het geval. Dan kun je dus pas na enkele jaren een reële beslissing nemen over het al dan niet toekennen van een bonus. Maar wanneer je gewend bent om ondernemingen te beoordelen aan de hand van kwartaalcijfers slaat het natuurlijk nergens op om jaren op je bonus te moeten wachten. Medewerkers gaan uiteraard tot het uiterste om hun bonus (van bijvoorbeeld $ 1.000.000!) veilig te stellen, en wanneer de relatie tussen prestatie en beloning niet heel nauwkeurig is aangegeven, leidt dat al gauw tot ongewenst gedrag. Het bedrijf gaat ten onder, de medewerker naar een leuk Caribisch eiland. De moraal van het verhaal is dat wanneer het nog niet mogelijk is om een prestatie te meten, het ook niet mogelijk is om een extra  beloning toe te kennen. Omdat het nogal lastig is om de randvoorwaarden voor prestatiebeloning rond te krijgen is het vaak beter er maar van af te zien. 

Ik kan het niet anders formuleren dan dat er hier sprake is van onbenullig grote blunders op het gebied van een basisonderdeel van P&O beleid, namelijk beoordeling en (prestatie)beloning. Blijkbaar snapt de leiding van enkele grote ondernemingen bar weinig van de basisprincipes van menselijk gedrag. Dat is een onderdeel van de financiële crisis waar we ons wel wat meer zorgen over zouden mogen maken. 

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

IK ZEG: DOEN!!!
[...] zeg: Regering kom vandaag maar met de aanpak van de CRISIS. Ik zeg: zet de bonussen maar on hold tot dat Kondratieff weer omhoog gaat. Ik zeg: werk samen om de uitdagingen aan te [...]
Willem Scheepers
Misschien valt het achteraf allemaal toch nog mee (sic.), Hans, want zoals je wellicht hoorde: de Amerikaanse Senaat wil door een bonusbelasting van 90%(!) hun bijdrage aan AIG weer deels terughalen; ook een idee.

Daarnaast heb je gelijk: uit recent onderzoek blijkt <a href="http://www.managementpro.nl/strategie-bestuur/bonus-het-is-de-gedachte-die-telt/" rel="nofollow">dat (regelmatige) aandacht meer op prijs wordt gesteld dan een bonus</a>. Die bonus kan 'zo maar' de continuïteit van je organisatie in gevaar brengen &amp; wat dan?
Nico Viergever
Pro-lid
"Blijkbaar snapt de leiding van enkele grote ondernemingen bar weinig van de basisprincipes van menselijk gedrag." zegt Hans Weijmer terecht. Een basisprincipe is dat beloning NIET motiveert. Beloning is een demotivator. Als er te weinig van is, ben je niet meer gemotiveert. Dit is een belangrijk principe dat het nut van de huidige bonuscultuur volledig onderuit haalt. Zeer succesvolle bedrijven tonen aan dat het heel anders kan en moet. De huidige crisis toont aan dat we nu verkeerd denken.
En als ik kijk wat Zalm nu doet bij AAB (baan of bonus, niet beide), dan lijkt hij dit basisprincipe (gedeeltelijk) te begrijpen. Een stap in de goede richting.