Op 12 september jongstleden was ik als één van de honderd juryleden te gast bij de verkiezing van De Gouden Kans 2006. Deze prijs is een initiatief van het innovatieprogramma KansenKanon van het Ministerie van Economische Zaken (Syntens) en de provincie Noord Holland. Winnaar van 2006 werd het bedrijfje Deam, dat een gepatenteerd stuurmechanisme op de markt gaat zetten dat te gebruiken is bij operaties in ziekenhuizen.
Het KansenKanon, mis of raak ?
Afgelopen vrijdag verscheen het praktijkrapport ‘Tussen het kastje en de muur’ van de PvdA kamerleden Anja Timmer en Martijn van Dam. De kop in de dagbladen was ‘ambtenaren saboteren ICT voor honderden miljoenen euro’s. Mijn eerste gedachte was, maar honderden miljoenen? Daarbij is het ook opmerkelijk dat alleen ICT projecten eruit worden gelicht, omdat ik denk dat dezelfde duizelingwekkende getallen naar boven komen als er wordt gekeken naar alle mislukte reorganisaties (vernieuwen met baangaranties…), invoering van projectmatig werken in taakgerichte organisaties en integraal management. Mijn interesse was toch gewekt, dus heb ik het rapport maar eens gedownload.
Bedrijfscrises leiden een sluimerend bestaan voordat ze zichtbaar worden in de (financiële) resultaten van ondernemingen. Vervolgens duurt het nog gemiddeld 16 maanden voor het management ingrijpt. Deze conclusies trekken adviesbureau Roland Berger en de Universiteit Leiden uit een onderzoek onder dertien Nederlandse ondernemingen die te maken kregen met een bedrijfscrises of herstructurering. De onderzoekers introduceren drie Trojaanse paarden die de verborgen oorzaak vormen van de moeilijkheden. Ik zou er graag één paard aan toe willen voegen.
De Volkskrant van gisteren: “Kleine ziekenhuizen beter dan grote zowel in medisch als financieel opzicht”. Een citaat uit een uitgebreid onderzoek door Roland Berger Strategic Consultants. Geldt deze constatering ook niet voor grote concerns? Ik denk het wel! De afgelopen weken hebben we regelmatig kunnen lezen dat durf-kapitalisten heilzaam werk doen omdat ze grote concerns ontmantelen. Blijkbaar zijn de onderdelen los van elkaar veel meer waard dan binnen het geheel. Is dit nieuws; welnee dat weten we al jaren. ” De fabel van de synergie” is oude koek; 1+1 is geen 3 en zelfs geen 2 maar ondertussen gaat de fusie-drift rustig door.
Wist u dat de CNV BedrijvenBond, mede-oprichter van het Centrum Sociale Innovatie, al een paar jaar het voortouw neemt om in cao’s afspraken te maken over sociale vernieuwing? Zo heeft de CNV BedrijvenBond destijds een boekje uitgebracht met allerlei practische ideeen over sociale vernieuwing? De inhoud van het boekje is te vinden op de site van de bond: www.cnvbedrijvenbond.nl. (onder dossier/sociale innovatie). Het zou leuk zijn als er over deze ideeen ook op uw site een discussie plaatsvindt.
Door: Nancy Abelskamp
Vandaag volgde een nieuwe impuls in het uitermate boeiende debat in kranten en tijdschriften over de wenselijkheid van grootschalige private equity investeringen in Nederlandse bedrijven. Het duo Pieter Klaas Jagersma (ondernemer, organisatieadviseur, en hoogleraar) en Ben Tax (dga van Rijk Zwaan B.V.) schreven een helder artikel op de opiniepagina van het Financiële Dagblad. Hun betoog: de discussie gaat in wezen over de vraag wat de doelstelling is van de onderneming. Zij raken hiermee wat mij betreft inderdaad het cruciale punt in de discussie.
Hoe breng je sociale innovatie innovatie in de praktijk? De stap van theoretisch containerbegrip naar concrete toepassing valt nog niet mee. Inmiddels zetten bedrijven en instellingen hun eerste schreden op het pad naar innovatief organiseren. Op uitnodiging van FNV Bondgenoten zijn zes ondernemingen experimenten gestart met een slimmere manier van werken. In samenwerking met adviesbureau Basis & Beleid zijn aanpakken ontwikkeld die moeten leiden tot een hogere arbeidsproductiviteit en effectievere organisaties.
Recordjaar voor DAF. Vorig jaar is een recordwinst geboekt!
En dat voor een organisatie die 10 jaar geleden zo goed als bankroet was. In een interview geeft directeur Goudriaan de verklaring “Wij blijven continu naar verbeteringen zoeken” en “Het gaat erom mensen, machines en informatie slimmer te organiseren”. En “Slimmer werken heeft er bij ons toe geleid dat uitbesteding naar lagelonenlanden niet per definitie nodig is. Zolang wij competitief blijven, hoeft de productie niet weg uit Eindhoven.” NRC 13/10/2005. Hoe werk dat?
“Miljarden voor kennis: Impuls kan van Nederland wereldtopper maken” lees ik vandaag in de Volkskrant. Het gaat over investeringen in innovatie. Prachtig, maar het Centraal Planbureau openbaarde onlangs dat investeringen in innovatie vaak meer kosten dan ze opleveren. Uit onderzoek blijkt ook dat innovaties in het bedrijfsleven geen verband vertonen met innovatie subsidies maar afhankelijk waren van andere factoren zoals de kwaliteit van management en medewerkers. In dezelfde krant ook berichten over de bureaucratische willekeur en het nepotisme bij de verdeling van de innovatiegelden.
Eindelijk enige maatschappelijke en politieke aandacht voor een schrijnend probleem. Ik citeer uit de Volkskrant van 13 april: “Het Landelijke Werkverband Risicogroepen, een samenwerking van de regionale opleidingen centra (ROC’s), herhaalde een onderzoek uit 1998 onder alle veertig ROC’s. De situatie is volgens onderzoeker E. van Eijndhoven niet noemenswaardig verbeterd. Bijna de helft van de mbo-leerlingen verlaat de opleiding zonder diploma.” De Telegraaf van 13 april meldt dat elk jaar 70.000 jongeren zonder diploma de MBO opleidingen verlaten. Op het TV nieuws vernam ik dezelfde dag dat minister Maria van der Hoeven met een aanpak gaat komen.
