Binden en boeien van medewerkers. Een belangrijk thema in deze tijden van crisis. Maar dan heb ík toch een vraag. Over welke medewerkers hebben we het hier eigenlijk? De medewerker 2.0, ofwel de Nieuwe Professional die het toekomstige succes van een bedrijf bepaalt? De netjes-in-leeftijdscategorieën-verdeelde medewerkers waar een bedrijf sociale verantwoordelijkheid voor heeft? Kortom, onze medewerkers, wie zijn dat eigenlijk?
Met afgrijzen zie ik de economische crisis nu ook toeslaan bij gewone werknemers. Professionals in Nederland raken met bosjes van honderden hun baan kwijt bij gerenommeerde bedrijven. Maar zelfs in 2009 verwacht ik niet dat veel van deze professionals lang zonder werk zullen zitten. Ik vraag me wel af waar ze dan terecht komen. Er zijn nog maar heel weinig ondernemingen die mensen met tientallen tegelijk binnenhalen. Wel zie ik een al sinds enkele jaren snel groeiende MKB sector, waarbij vooral het snel groeiende aantal nieuwe ZZP’ers in het oog springt.
De bakkerszaak bij mij in de buurt is kort geleden verbouwd en heeft inmiddels een trendy uitstraling gekregen. “de klant heeft nu eenmaal behoefte aan meerdere eetmomenten en daar wil ik mijn aanbod graag op aansluiten” antwoordde de semi-warme bakker op mijn belangstellende vraag over de uitbreiding. Hoe zit het met het interne ondernemerschap van de bakkerij, is die er ook op vooruit gegaan?
Een tijdje geleden had ik een afspraak met Davied van Berlo om hem te interviewen voor een artikel. In dit artikel worden de kansen en mogelijkheden voor de overheid met web 2.0 toepassingen met een aantal prominente politici en ambtenaren verkend (binnenkort meer hierover). Davied werkt bij het ministerie van LNV als projectleider van het project Ambtenaar 2.0 en schrijft met een aantal collega ambtenaren op het blog ambtenaar 2.0. Afgelopen week heeft hij zijn eerste multimediale boekje Ambtenaar 2.0 gepubliceerd. Het is te downloaden als pdf, te bekijken als wiki of te bestellen als boek.
Het NCSI heeft in een poging om de jongere generatie aan te spreken een webgame ontwikkeld. Het doel van het spel is werknemers bewust te maken van hun eigen werkwijze en aan te zetten tot slimmer werken, zo valt op de site te lezen. Het spel breng daarnaast ideeën aan bedrijven die beter om willen gaan met de samenwerking tussen verschillende generaties werknemers en de benutting van jonge talenten. Hoe brengt de generatie Einstein, ofwel generatie Y het er vanaf?
Regelmatig lezen we berichten op blogs en in de krant over web 2.0. Dit is een verzameling van allemaal slimme internettechnieken die het leven van een gebruiker moeten vergemakkelijken. In de bedrijfsleven heeft inmiddels de medewerker 2.0 zijn intrede gedaan. Dat zijn medewerkers die affiniteit hebben met deze nieuwe mogelijkheden die het internet ze biedt. Denk aan social communities als LinkedIn, Plaxo, Facebook en Hyves. Het kenmerkende van deze medewerkers is dat ze naast informatie halen ook informatie toevoegen. In plaats van consument zijn ze prosument (een samenvoeging van producent en con-sument). Maar wat zijn de kenmerken van deze medewerkers, waar kom je ze tegen en zijn ze beperkt houdbaar?
Onder hoge druk wordt alles vloeibaar. Met een aantrekkende economie wordt het steeds moeilijker om hoogopgeleid personeel aan je organisatie te binden. Naast de traditionele arbeidsovereenkomst zijn er steeds weer nieuwe varianten die het licht zien. In deze column wil ik het verschijnsel ‘de entre(m)ployee’ behandelen. Een variant die ik voor het eerst ben tegengekomen in een Het verschijnsel entre(m)ployee heeft veel overeenkomsten met de zelfstandige zonder personeel (Z.Z.P.). De wetenschappers vragen zich af of dit concept van de entre(m)ployee ook de conjunctuur kan doorstaan en dus ook of het concept op de lange termijn haalbaar is. Denk aan bijverschijnselen als : workaholisme, sociaal isolement, vervreemding en stress. Daarnaast moet er ook permanent worden gepresteerd, om de concurrentie aan te kunnen met andere entre(m)ployees. Naar alle waarschijnlijkheid is hier maar een select gezelschap mensen voor geschikt.
ROTTERDAM – Bijna de helft (44 procent) van de hogere managers werkt thuis geregeld in pyjama en wil om die reden dan ook liever niet deelnemen aan videoconferenties. Slechts 9 procent van de junior managers geeft aan dit te doen. Dat blijkt uit een onderzoek van Avaya, een leverancier van communicatienetwerken en -diensten voor de zakelijke markt.
Uitkomst van een recente Amerikaanse studie door drie vooraanstaande economen (Economic Turbulence: Is a Volatile Economy Good for America?, door Brown, Haltiwanger en Lane) is dat het uiteindelijke resultaat van creatieve destructie (in 1942 geïntroduceerd door de econoom Joseph Schumpeter) positief is. Het ten onder gaan van oude en het opkomen van nieuwe bedrijven leidt tot een sterke en flexibele economie, betere prestaties door bedrijven, en heeft gunstige effecten op carrièremogelijkheden en salariëring van werknemers. Creatieve destructie brengt met zich mee dat werknemers hun baan kwijtraken, maar dat anderen weer een kans krijgen.
Bij meubelgigant Ikea voelt bijna de helft van de werknemers zich schuldig als hij of zij de eerste is die zijn tas pakt en naar huis gaat. Dat meldt Zibb.nl op basis van TNO-NIPO onderzoek. Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat eenderde van de ondervraagden niet kiest voor een vakantiebestemming op basis van de eigen voorkeuren, maar voor een plek die achteraf de de interessantste verhalen oplevert. Geen wonder dat steeds meer werknemers freelancer willen worden. Moet het bedrijfsleven en de overheid blij zijn met deze trend?
