Zevenenzestig
De commissie-Bakker houdt me bezig. Niet zozeer dat Peter zelf elke dag aan mijn bureau staat, maar meer dat ik hem voel opdringen in m’n hoofd. Hoe ziet dat eruit? In mijn hoofd is het een wanorde van jewelste. Grijze massa wordt constant en flikkerend opgelicht door elektrochemische verbindingen. Het is er druk. Door de ogenschijnlijke janboel loopt echter een structuur. Als je goed kijkt, zie je grote verbindingen die vaak voorkomen, noem ze snelwegen. Andere zijn kleinere vertakkingen, provinciale wegen, maar ook landweggetjes of routes die door te weinig gebruik niet meer actief zijn. Sinds kort heb ik daarboven een Tomtom. En deze heet: Bakker. Commissie-Bakker. En deze leidt me, hoe graag ik ook ergens anders naartoe wil, telkens naar hetzelfde eindpunt: zevenenzestig jaar.