Tag: Idea-killers

Ik weet zeker dat het je gebeurd is. Je had een geweldig goed idee, ging er mee naar je baas en die reageerde enthousiast. Toch is het idee nu niet gerealiseerd.

Je baas mompelde nog wat mitsen en maren, maar dat hoorde jij al niet meer. Je idee werd positief bevonden; dat is wat telde. Wat is er dan toch gebeurd? Hoe kan het dat jouw idee het uiteindelijk niet haalde?

Je realiseert het je waarschijnlijk niet, maar er zijn vier redenen waardoor jij hier zelf een belangrijk aandeel in hebt.  Dus niet alleen een vingertje naar je baas. Ook jij had beter moeten weten en anders kunnen doen.

Deze reactie greeg ik op mijn pleidooi over de noodzaak van bedrijfsinnovatie tijdens mijn bezoek aan een MKB-ondernemer uit Almere. Het deed me denken aan een uitspraak van een klantmanager van Primafoon die mij een paar jaar geleden vertelde dat hij geen tijd had voor klanten omdat hij zo druk was. Deze man begreep duidelijk niet wat zijn functie inhield en dat hij notabene wordt betaald van de omzet die “zijn” klanten genereren.

Een tijdje geleden stuurde Johannes Veerenhuis-Lens mij een exemplaar van zijn boek “Met sprongen vooruit. Brainsteps: de creatieve stilte voor de storm.” Johannes is brainstormcoach en geeft in zijn boek een inkijkje in zijn praktijktheorie rondom creativiteit en brainstormen. In mijn ogen zitten er twee centrale boodschappen in het boek. Één: creativiteit kan niet zonder een gedegen mentale warming-up. En twee: je hebt meer aan een brainstormcoach dan aan een facilitator.

Het Dialogues House (initiatief van ABN AMRO) heeft een leuk project gelanceerd genaamd het Instituut voor Briljante mislukkingen. De inspirator van dit instituut is Paul Iske (Chief Knowledge Officer). De redactie kan zich helemaal vinden in het drijfveer van het Instituut, namelijk het bevorderen van een klimaatverandering ten aanzien van mislukkingen. Zonder mislukkingen geen vooruitgang of zoals ze het bij het Dialogues House formuleren: Failure is an option. Nederland kent nog steeds een enorme afrekencultuur. Als je idee of initiatief niet direct succesvol is, dan krijg je snel het stempel van loser. Verantwoording (van de subsidie euro’s) lijkt soms belangrijker dan het bevorderen van daadwerkelijke innovatie. Terwijl ondernemers en uitvinders moeten juist aangemoedigd worden. In de brief aan de premier bij de aanbieding van het WRR rapport ‘Innovatie vernieuwd’ schreef de voorzitter: Innovatie vereist een ander mindset. We moeten mislukkingen vieren! (en er natuurlijk goed van leren). Op naar snelle klimaatveranderingen!

Richard vroeg mij om een reactie op  “Idea Killers”. Bij deze dan wat losse filosofietjes mijnerzijds. Ik maak er een nieuwe posting van. Part I begint met: mensen hebben een goed idee, proberen draagvlak te creëren maar voordat het idee is uitgelegd slaan de idea killers al toe. Draagvlak creëer je echter juist niet door je idee uit te leggen, maar door in te spelen op aktuele problemen. Draagvlak is een kwestie van luisteren, goed begrijpen waar mensen mee zitten, en daarna pas kun je het eventueel over ideeën hebben. Als je vervolgens met je eigen idee komt, roep je alweer weerstand op. Mensen hebben de neiging zich af te zetten tegen ideeën van anderen. Het is dus handiger om een idee zo te brengen dat het lijkt dat het niet van jezelf komt maar van de probleemhebber zelf. Een beetje handig manipuleren dus. 

Een tijdje geleden schreven we een posting over de top 26 Idea killers. Mensen hebben een goed idee en proberen draagvlak te creëren voor het idee. Nog voordat ze goed en wel het idee hebben uitgelegd komen de eerste idea killers al over de tafel. “Dat hebben we al geprobeerd“, “waarom denk je dat dit gaat werken?”, enz. Het blijkt verrassend eenvoudig om met bezwaren en tegenwerping te komen om een creatief idee van iemand anders neer te sabelen en de motivatie van mensen grondig de grond in te boren. Vaak ook nog eens onbewust. Omgekeerd is het wellicht nog moeilijker om aan te geven wat er nodig is om met succesvol met innovatie aan de slag te gaan. Als ik vraag aan mensen wat ze nodig hebben om innovatief te zijn, dan wordt ik meestal glazig aangekeken. De vraag is wellicht ook niet helemaal goed (Coert, bedankt voor de aanscherping). Een betere vraag zou zijn : “Wanneer is het je al eens gelukt om innovatief te zijn, als is het maar een beetje?” Welke ervaringen, aanmoedigen, suggesties of hulp hebben ertoe geleid dat je met je innovatieve idee aan de slag bent gegaan? Kortom, kunnen jullie remedies bedenken tegen de innovatiekillers, zodat we beter kunnen aangegeven wat wel werkt?

Herkent u zich in de volgende situatie? Loop je op zaterdag in de supermarkt, op zoek naar de plek waar de meisjes en jongens vakkenvullers de stoopwafels hebben verstopt, krijg je ineens een briljant creatief idee voor je afdeling. Je realiseert je op weg naar huis dat je je voorgenomen had om in het weekend niet aan je werk te denken, maar ongemerkt word je toch steeds enthousiaster van je eigen innovatie. Bijna stuiterend van enthousiasme ga je op maandagochtend naar de teamvergadering, vast besloten om je collega’s van je ‘brain wave’ te overtuigen…