Mag het ietsje minder zijn?
De media staan bol van negatief sentiment: minder werkgelegenheid, minder rente op je spaartegoed en minder brood voor je geld bij de bakker. Alles werkt op elkaar door. Tot zelfs incassobureaus die door wanbetalingen van hún klanten zijn omgevallen. Hoe gek kun je het hebben!
Tegen beter weten in heeft iedereen, ondanks wéér tegenvallende macro-economische cijfers, de recessie een beetje naast zich neergelegd. Zo lijkt het tenminste want de zon begint te schijnen, grimassen op gezichten veranderen in glimlachen en ‘ach,-dan-gaan-we-dit-jaar-toch-(weer)-niet-op-een-verre-vakantie-want-Nederland-heeft-nog-zoveel-te-bieden’ is tot nieuw adagium verheven.
Zoals Newton al wist: op elke actie volgt een reactie. Een tegenreactie op de aanhoudende ‘mindere’ tijden zit in een veelvoud aan dingen. We lijken ons af te keren tegen de in de jaren tachtig ontstane materialistische levenshouding. Ik ben deze drempel inmiddels zelf ook over. Een ouwe Peugeot 504 vind ik (eerlijk waar) een stuk mooier dan een nieuwe Audi A6. Ik voel me ook helemaal prettig bij m’n Nokia C1. Okay, whatsappen zit er niet in, maar gewoon bellen, sms’en en m’n outlook synchroniseren, prima. Lekker rustig. Dat heet dus ‘consuminderen’.