“Personeel profiteert mee van overnames” zo lees ik op oudejaarsdag op de website van NRC Handelsblad. Mooie foto met de naam Grolsch in neonletters er bij. Dat het personeel van de bierbrouwer uit Enschede (opgericht in 1615 te Groenlo) van de overnemer SABMiller een som krijgt van €8 miljoen was mij al bekend. Mooi initiatief. Maar hoe zit het bij andere overnames? Heeft NRC een goudader ontdekt?
Hij adviseert al vele jaren op het brede terrein van arbeidsverhoudingen en personeelsmanagement, was 16 jaar directielid van Berenschot HRM en is deeltijdhoogleraar strategische HRM aan de VU PGO-MC. Wat vindt hij van de nieuwe begrippen sociale innovatie en wat betekent dit volgens hem voor de innovatiekracht binnen organisaties? Is het oude wijn in nieuwe zakken of gloort er iets nieuws aan de horizon. Het was een aangenaam gesprek met veel humor en relativeringen langs oxymorons, serendipiteit, externaliteiten, sterven voor de zaak, creatieve destructie, individually controlled resources, deadly combinations, technological gaps, creativiteit en innovatie. En dat allemaal in 1 uur. In het eerste deel hebben we het kort gehad over sociale innovatie en het NCSI. Het tweede deel behandelden we serendipiteit, de 2 kanten van strategische HRM en sterven voor de zaak.
Het belang van private equity neemt zienderogen toe, maar inzicht en controle blijven uit. In de marge van het grote nieuwe berichtten diverse ochtendbladen vorige week over de enorme stijging in het kapitaal dat Europese private equity partijen in 2006 onder hun beheer hebben gekregen. Volgens onderzoek van brancheclub European Private Equity and Venture Capital Association (EVCA) hebben deze investeerders vorig jaar voor meer dan € 112 miljard uit de markt opgehaald. Dit is 54% méér dan in het jaar ervoor.
Nederland heeft niet altijd een positief imago in het buitenland. Dat geldt blijkbaar niet voor investeerders van over de grens: Het CBS bericht dat het aandeel buitelandse ondernemingen onder de grote ondernemingen in de Nederlandse industrie tussen 1994 en 2005 is gestegen van 52% naar 58%. Het aandeel werknemers in de industrie dat deel uitmaakt van een buitenlands concern bedraagt nu ongeveer 190.000. Geen sector zo internationaal georiënteerd of het is de industrie. Zowel in exportquota als in wereldwijde kruisverbanden en leveranciersrelaties loopt de industrie voorop.
De Volkskrant van gisteren: “Kleine ziekenhuizen beter dan grote zowel in medisch als financieel opzicht”. Een citaat uit een uitgebreid onderzoek door Roland Berger Strategic Consultants. Geldt deze constatering ook niet voor grote concerns? Ik denk het wel! De afgelopen weken hebben we regelmatig kunnen lezen dat durf-kapitalisten heilzaam werk doen omdat ze grote concerns ontmantelen. Blijkbaar zijn de onderdelen los van elkaar veel meer waard dan binnen het geheel. Is dit nieuws; welnee dat weten we al jaren. ” De fabel van de synergie” is oude koek; 1+1 is geen 3 en zelfs geen 2 maar ondertussen gaat de fusie-drift rustig door.
