De wereld verandert in razend tempo. Economische neergang, koersdoelen onder druk, mislukte fusies, faillissementen, massa ontslagen; voorzichtigheid alom is het adagium. Scherpte binnen de organisatie is noodzaak. Hoe lukt het om opgewassen te zijn tegen de uitdagingen van deze tijd en sterker nog kansen te creëren met blijvende resultaten?
Eén van de meest intrigerende vragen over sociale innovatie vind ik of je sociale innovatie kunt versnellen, richten, als strategie kunt zien en ontwikkelen. Als definitie van sociale innovatie houd ik aan: “een vernieuwing van de arbeidsorganisatie gericht op talentontplooiing en prestatieverbetering”. Er is enige consensus over sociale innovatie, in de zin dat sociale innovatie op de werkvloer ontstaat en dat je als leiding de voorwaarden kunt scheppen om sociale innovatie te stimuleren (www.ncsi.nl) . Veel organisatieadviseurs maken bezwaar tegen een concept van maakbaarheid van sociale innovatie, omdat zij vinden dat sociale vernieuwing gepaard gaat met ruimte en vertrouwen geven aan medewerkers (wat leiders doen) en niet met macht en management (wat managers doen).
