Jaap Peters sprak vorige jaar op het congres van managementsite.nl in zijn inleiding over de immaterialiteit van organisaties. Je kunt ze niet vastpakken, of er aan ruiken. Ze bestaan alleen maar omdat we erover praten. Karl Weick (Spreek uit: Waajk) is een van de eerste mensen die opmerkte dat bepaalde fenomenen (zoals organisaties) bestaan doordat er over wordt gepraat. Hij noemt dit verschijnsel ‘Enactment’.
Afgelopen week liep ik langs het pand van het postkantoor in Amersfoort Noord. De vuilniswagen werd volgegooid met oud meubilair en billboards. Ze laten er bij TNT Post geen gras over groeien, alle 250 postkantoren worden in rap tempo opgeruimd. In totaal verliezen 2.400 mensen hun baan. Toen ik thuis kwam vond ik een ongeadresseerd kaartje met “Groeten uit” op de mat. Het was een reclamecampagne van TNT Post die hiermee de komst van de nieuwe servicepunten aankondigt. Ik dacht meteen: de koning is dood!, leve de koning! Ondanks de sluiting van de kantoren neemt het aantal plaatsen waar Nederlanders terecht kunnen voor hun bankzaken of het versturen van pakketjes en andere postzaken per saldo juist toe. En de service wordt nog beter….
Citaat uit Seth Godin’s artikel in Fast Company:
Competent people resist change. Why? Because change threatens to make them less competent. And competent people like being competent. That’s who they are, and sometimes that’s all they’ve got. No wonder they’re not in a hurry to rock the boat. . . . In the face of change, the competent are helpless.
It doesn’t take a lot of time to change … to reinvent … or to redesign. No, it doesn’t take time; it takes will. The will to change. The will to take a risk. The will to become incompetent – at least for a while.
Bron: Fast Company, lees hier het gehele artikel
Met de titel ‘Betrokkenheid als sleutel’ en de ondertitel ‘Waarom organisatieveranderingen slagen of falen’ geeft auteur Jelle Bouma de centrale stelling van zijn boek al weg. Hiermee verraad hij meteen op de kaft al zijn geloof in de positieve impact van de participatie op organisatieverandering. Dat geeft niet, want ik heb ooit geleerd dat een goede titel de kortst denkbare samenvatting is van de inhoud. Maar kan hij zijn stelling ook hard maken? Is betrokkenheid inderdaad de sleutel?
Veranderingen gaan schijnbaar steeds sneller. Uit een onderzoek van IBM onder 1000 CEO’s van grote organisaties komt het beeld naar voren dat 80% van mening is dat er sprake is van een toename van de verandersnelheid. Men krijgt steeds meer problemen heeft met het verwerken ervan. De competenties om deze veranderingen te managen zijn ontoereikend. Er is zelfs sprake van een steeds groter wordende ‘competentiegap’. Welke trends zijn (ook) in Nederland zichtbaar en wat betekent dit voor organisatieontwikkeling, innovatie en de effectiviteit van interventies bij de overheidsorganisatie?
Help de zorg te verbeteren is de titel van een nieuw blog wat binnenkort van start gaat bij het ManagementSite netwerk. Momenteel is de nieuwe redactie hard bezig met de voorbereidingen. Een van de activiteiten is het actief zoeken naar interessante cases en kopij. Ze doen daarbij een beroep op de community van Innovatief Organiseren. Een groot aantal van u is werkzaam als freelancer, adviseur en/of manager in de zorg. U bent dus bij uitstek de community die uitgesproken ideeën heeft over het verbeteren van onze gezondheidszorg. De redactie bestaat uit Edwin Leutscher en Mariëtte Heemskerk. Alletwee zijn ze als managers/adviseur werkzaam in de huisvesting en zorg sector. Als u leuke voorbeelden heeft hoe de zorg kan worden verbeterd, kopij wilt aanleveren of suggesties hebt voor interessante personen om te interviewen, dan kunt u dit mailen naar de redactie.
Alvast bedankt voor de moeite.
Uw redactie.
Veranderingen doorvoeren in organisaties is over het algemeen niet zo moeilijk. Verbeteringen aanbrengen daarentegen wel. Verbeteringen zijn succesvolle veranderingen. Wat de sleutels zijn om van veranderingen ook verbeteringen te maken, daar zijn de meningen over verdeeld. Wat werkt wel en wat werkt niet? En wat werkt onder welke omstandigheden? En hoe meet je eigenlijk een verbetering? Wat zegt de wetenschap hierover?
De wijze waarop Wilders invulling geeft aan de marketing van zijn standpunten doet mij sterk denken aan de manier waarop sommige leidinggevenden hun bedrijf menen te moeten voorbereiden op barre tijden. Ik noem dit de “slagroomkloppertactiek” en het heeft alles te maken met het management van verwachtingen. Maandenlang beheerst de film Fitma van het parlementslid Wilders nu al de voorpagina van de krant en de inhoud van het journaal. Met angst en beven werd uitgekeken naar een film waarvan op voorhand duidelijk was dat niet de artistieke pretenties, maar de hevigheid van de boodschap voer voor discussie zou zijn. Wat is het equivalent in het bedrijfsleven?
Het model van Quinn gebruik ik wel eens om duidelijk te maken dat leiding geven aan de winkel iets heel anders is dan sturing geven aan innovatie. Doet het altijd goed in een workshop. Vandaag zat ik in de trein, het handboek managementvaardigheden van Quinn, 3e editie in de tas en ik kon het niet laten. Wat staat er op pagina 123 bij de 5e zin?
Een artikel van collegablogger Gyuri Vergouw bracht mij aan het denken over de betekenis van het woord commitment. Het is zo’n woord dat je als manager of consultant bijna dagelijks gebruikt. Het drukt iets uit van: ik ga er voor, ik ben gemotiveerd om door te zetten, ik wil de daad bij het woord voegen. Gyuri stelt dat commitment ernstig te leiden heeft onder woordinflatie. Het wordt zo vaak gebruikt, dat de betekenis ervan verloren is gegaan. Je begint bij wijze van spreken al te gapen als je bij een strategisch plan op de eerste pagina leest: “Our top executives are fully committed to this plan”. Stel je voor dat ze dat niet zouden zijn!
