Tag: Wetenschappelijk_onderzoek

De vaardigheden en competenties die het meeste werden gewaardeerd in de beroepsbevolking van de 20e eeuw waren zogenaamde linker hersenhelft activiteiten. Logisch redeneren, lineair programmeren, etc. De bèta kant. Vakken die in hoog aanzien stonden waren accountancy en het programmeren van software. Deze vakken zijn vandaag de dag nog steeds enorm belangrijk, maar niet meer toereikend om te kunnen overleven in economie van de 21e eeuw. Veel van dit werk kan goedkoper en sneller worden gedaan in lage lonen landen of door computers. Vandaag de dag zijn competenties en vaardigheden als creativiteit, inventiviteit en buiten de kaders kunnen denken, onontbeerlijk. Capaciteiten die niet uit te besteden zijnnaar een lage lonen land. Typische rechter hersenhelft activiteiten.

Onlangs verscheen het proefschrift Time to be Creative, self regulation in Time for Creative Professions van Flora Beeftink, die hiermee is gepromoveerd bij de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e). Haar proefschrift is niet openbaar, maar ik mocht het wel alvast lezen. In de inleiding beschrijft ze dat ze voor dit proefschrift heeft onderzocht hoe er in creative beroepen wordt omgegaan met timemangement. Zaken als planningen, incubatietijd (piekertijd), deadlines, keuzevrijheid bij het organiseren van het creatieve werk, patronen bij het verdelen van de werklast (het ijsberen door de kamer) en de tijdsbewaking tijdens de voortgang van het creatieve werk. Het onderzoek bestaat uit 5 studies; een experiment, twee enquêtes een interview en een agenda onderzoek. Een belangrijke conclusie van het proefschrift is de noodzaak van time management vaardigheden om je als creativeling ook zakelijk staande te houden. Toch lijkt het erop dat we nog maar aan het begin staan met onze kennis over de rol van timemanagement in creatieve beroepen. Vervolgonderzoek is (uiteraard) nodig.

Veranderingen doorvoeren in organisaties is over het algemeen niet zo moeilijk. Verbeteringen aanbrengen daarentegen wel. Verbeteringen zijn succesvolle veranderingen. Wat de sleutels zijn om van veranderingen ook verbeteringen te maken, daar zijn de meningen over verdeeld. Wat werkt wel en wat werkt niet? En wat werkt onder welke omstandigheden? En hoe meet je eigenlijk een verbetering? Wat zegt de wetenschap hierover?

Op 30 december jl. schreef Atul Gawande, chirurg en schrijver van “Better” en “Complications”, een ingezonden stuk in de NYTimes. Zijn verhaal wil ik u niet onthouden. Zo’n jaar geleden publiceerden onderzoekers aan de John Hopkins University de resultaten van een onderzoek naar het gebruik van een simpele 5-staps checklist om bij IC’s ziekenhuisinfecties te voorkomen. De resultaten over 18 maanden waren verbluffend. Infectie ratio per doorsnee IC van 4 naar 0%,  1500 minder overlijdensgevallen  en een besparing van $ 200 miljoen.