Sociale innovatie. Slimmer Werken. Innovatief Organiseren. Allemaal termen die gebruikt worden om aan te geven dat concurrentievermogen, productiviteit en nieuwe producten niet vanzelf uit de lucht komen vallen, maar dat er een specifieke organisatorische context en stijl van leiding geven nodig is om vernieuwing en verbetering een kans te geven. Wat is voor mij sociale innovatie, ofwel innovatief organiseren?
In een vorig artikel met de titel “stand van zaken innovatie: veel octrooien, maar weinig resultaten” gaf ik aandacht aan de innovatieparadox. Dit naar aanleiding van het onderzoeksrapport “Het Nederlandse ondernemingsklimaat in cijfers 2006” van het CBS. Alle ingrediënten voor een innovatieve economie zijn in Nederland aanwezig, maar de resultaten laten te wensen over. Volgens mij komt dit door een gebrek aan sociale innovatie. Wat vindt u?
“Ik weet dat u onlangs een aantal publicaties hebt geschreven over anorexiastrategie. Laat ik voorop stellen dat zo’n strategie hier niet aan de orde is !”
Deze aardige binnenkomer kreeg ik onlangs om de oren toen ik met een productiemanager sprak.
Organiseren is van oudsher een wereld van de Grote Mannen met de Grote Plannen. Het wereldbeeld dat het de topmanager is die de organisatie zonder veel tegenspraak naar zijn wil inricht. Ga maar na: het overheersende paradigma van de werknemer is nog steeds dat hij de ‘human resource’ is die het beleid en de strategie moet uitdragen. Daarbij moeten zijn doelen en verlangens in lijn gebracht worden met de bedrijfsdoelstellingen.
